گُل يا شکوفه ساختار زايشي در گياهان گلدار يا نهان‌دانه است. کارکرد زيست‌شناختي گل به هم رسانيدن ياخته? زايشي نر (اسپرم) و ياخته زايشي ماده (تخم) است. اين فرايند با گرده‌افشاني توسط ات آغاز و پس از لقاح به تشکيل دانه مي‌انجامد. گل‌ها براي روحيه انسان بسيار مؤثر هستند.
گل را مي‌توان جوانه‌اي تصور کرد که براي توليدمثل گياه مادر تغيير شکل يافته‌است. در جريان تبديل برگ به گل، برگ از نظر شکل و رنگ دستخوش تغييرات فراواني مي‌شود. اين برگ‌هاي تغييرشکل‌يافته را قسمت‌هاي گل مي‌نامند.[1]
گل‌ها مي‌توانند پيوند دو نژاد را آسان کنند (تلفيق اسپرم و تخم گل‌هاي مختلف در يک گونه) يا درون گونه خود افزايش يابند (تلفيق اسپرم و تخم در همان گونه). بعضي از گل‌ها بدون لقاح، دياسپور توليد مي‌کنند (parthenocarpy). گل‌ها داراي اسپورانژيا هستند، جاييکه محتوي گامتوفيت مي‌باشد. گل‌ها منجر به توليد ميوه و دانه مي‌شوند. بعضي از گل‌ها در دوره تکامل خود براي حيوانات جذاب هستند و اين دليلي است که حيوانات را عامل گرده افشاني آن‌ها مي‌کند. علاوه بر تسهيل توليد مثل گياهان گلدار، گل‌ها مدت طولاني است؛ که توسط انسان‌ها تحسين شده و براي زيباسازي محيط، نشانه‌اي از عشق، آيين، مذهب، پزشکي و به عنوان منبع غذايي استفاده مي‌شوند.
درباره این سایت